Waar op een ‘normale’ dag rond 8.15 uur schoolpleinen volstromen en schooldeuren open gaan bleef het op 27 juni 2017 stil. Zo’n 90 procent van de basisscholen hield in het eerste uur zijn deuren gesloten. De hoge werkdruk in het onderwijs was het belangrijkste waartegen de leerkrachten afgelopen week te hoop liepen tijdens hun actie.

Zo’n werkonderbreking is een unieke gebeurtenis, want het gebeurt niet gauw dat er actie wordt gevoerd in het onderwijs: leraren voelen zich verantwoordelijk voor het werk dat ze doen en zijn loyaal naar hun leerlingen, naar hun school en naar alle andere betrokkenen. Dat maakt staken ingewikkeld. Een uur later de deuren openen zoals in de afgelopen week, dat valt te overzien.

Goed onderwijs staat of valt met de kwaliteit van de docent. Daar zijn we het inmiddels wel met elkaar over eens. Een opvatting die overigens ondersteund wordt door inzichten die zijn opgedaan in allerlei wetenschappelijk (inter)nationaal onderzoek waarvan John Hattie met zijn ‘Leren zichtbaar maken’ (Visible learning) een van de belangrijkste vertegenwoordigers is.

Lerarenagenda 2014-2020: De leraar maakt het verschil

Het ministerie van Onderwijs, Cultuur & Wetenschap is dezelfde mening toegedaan, getuige de titel van de “Lerarenagenda 2014-2020: De leraar maakt het verschil”: een plan waarmee het ministerie sterk inzet op de kwaliteit van de leraar als de weg naar beter onderwijs.

Een citaat hieruit: “Goed onderwijs staat of valt met de kwaliteit van de leraren voor de klas. Hun vakkennis en pedagogisch-didactische kwaliteiten maken dat leerlingen zich uitgedaagd voelen om het beste uit zichzelf te halen. Aandacht en liefde voor leerling en vak: dat is waar lesgeven over gaat. Wie leraar is, heeft een prachtig beroep. Iedereen weet zich nog een leraar te herinneren die bepalend is geweest voor zijn of haar toekomst.”

Een opvatting waarmee iedereen die in het onderwijs werkt het mee eens zal zijn! En precies ook die opvatting waardoor het overgrote deel van de leerkrachten besloot om voor een uur het werk neer te leggen in de afgelopen week. Leerkrachten leggen hart en ziel in hun werk en voelen zich heel verantwoordelijk voor hun werk. Ondertussen hébben ze ook veel verantwoordelijkheden én moeten ze overal verantwoording over afleggen.

Zie het maar te doen, in de tijd die ervoor staat…. Zie het maar te doen, in de wetenschap dat de salarissen van leerkrachten in het primair onderwijs ver achterblijven bij die van hun collega’s in het voortgezet onderwijs…

Goed onderwijs is geen ‘liefdewerk oud papier’

Met de prikactie van vorige week laten wij zien, dat we ons zeer betrokken voelen, dat de kwaliteit van het onderwijs ons na aan het hart ligt en dat we bereid zijn om daar voor te gaan stáán. Dat goed onderwijs geen ‘liefdewerk oud papier’ is en dat het inmiddels tijd is dat de politiek ervan doordrongen raakt dat er dus iets af moet (werkdruk) en iets bij moet (salaris) om het werk te kunnen blijven doen.

Ergens voor gaan staan, ergens voor uit durven komen: dat vraagt om zelfbewustzijn. Het vraagt erom, dat je weet wie je bent en dat je weet wáár je van bent. Dat je weet wat je doet en waarom je dat doet. Dat je weet hóe je de dingen doet en waarom je ze zó doet. Om van daaruit verder te gaan op de door jou ingeslagen weg. Of om juist een ander pad te gaan bewandelen. Met als enige doel: met plezier en toewijding jouw persoonlijke rol voor de kinderen die aan jou zijn toevertrouwd te kunnen blijven spelen.

Uiteindelijk gaat het toch altijd weer om hoe jij, hoe ik, hoe wij samen ons onderwijs vorm geven. Hoe wij onze kinderen optimale kansen bieden om zichzelf te ontdekken, zichzelf te ontplooien, zichzelf te realiseren. Laten wij zorgen dat zij zich kunnen spiegelen aan ons!