Of ik ook niet vond dat het ingewikkeld is om onder woorden te brengen wat ‘persoonlijk leiderschap’ precies is.

En dat het haar was opgevallen dat iedere aanbieder van cursussen of opleidingen in dit gebied het allemaal over het algemeen mooi wist op te schrijven, maar dat het er allemaal niet helderder op wordt. Integendeel. Vager zelfs. Of “therapeutischer”.

En waar je moet beginnen (en bij wie) als je wel de indruk hebt dat je zelf iets te doen hebt op dit vlak. Zonder dat je precies weet in welke richting dat zou moeten zijn.

En desondanks?
Schreef ze zich in.
Op de valreep.

Voor de de Herfstdriedaagse Persoonlijk Leiderschap van Nijhuis & Van Vliet die in de afgelopen week met het heerlijke weer eerder op een zomerdriedaagse leek.

Aan de slag gingen we, met negen bevlogen professionals.

Met zicht krijgen op wie je bent en wat je nodig hebt, met levenslessen en met het zicht krijgen op de manier waarop je jezelf aanjaagt en met de verhalen die je op je plek houden: verhalen waarmee je jezelf overtuigt van het waarom je iets niet voor elkaar kunt krijgen.

Zicht krijgen dus, op ‘het leven dat in ons is’: weten wat je doet en waarom je dat doet. Om daar vervolgens sturing aan te geven. Om dingen anders te doen. Of beter. Of lichter. Of met meer plezier.

Vanuit vrijheid. Vanuit onafhankelijkheid. Vanuit autonomie.
En dat alles in verbinding met anderen.

“Elkaar vinden in gedeelde ervaringen”, schreef een van de deelnemers van vorige week., “welke afkomst je hebt of welke positie je bekleedt, hoe je levenspad ook is – het is ontroerend en bij vlagen bijna magisch.”