Leren en ontwikkelen: het is en blijft een avontuur. Het is echter de opdracht waar veel teams die we begeleiden voor staan.

Waarom dat avontuur? Omdat het superspannend is om de veilige haven – datgene wat bekend is- te verlaten en in actie te komen. Omdat het betekent dat je met elkaar het onbekende gebied ingaat, gaat breken met taboes en – in eerste instantie- tegen de stroom in beweegt. Datgene wat voor de teams geldt, geldt ook voor onszelf. Zelfs als je van leren en ontwikkelen je vak hebt gemaakt. Of misschien wel juist daardoor…

Als je ons van een afstandje zou bekijken terwijl we ons voorbereiden op begeleidingstrajecten, dan zie je ons puzzelen. We puzzelen ons soms een ongeluk. Omdat we – net zoals in de praktijk gebeurt met ontwikkelprocessen- zo graag de dingen in één keer goed willen doen. Omdat we een resultaat willen hebben dat we vast kunnen pakken. En soms? Soms willen we gewoon dat iemand zegt dat “dit” of “deze werkwijze” het gebaande pad naar succes is.

En als wij onszelf op onze beurt vervolgens van een afstandje bekijken, dan weten we het weer: dat dat pad niet bestaat. Dat de weg zich ontvouwt door op pad te gaan: in actie komen, ervaren en daar op reflecteren. Experimenteren ook, en fouten durven maken. Vooral dat laatste: van levensbelang!

“Leren: alle dingen die je doet, als je niet meer weet wat je moet doen.”

Als hoogleraar transitiekunde, Jan Rotmans, het over verandering heeft, heeft hij het over transformatieve verandering: een diepe, onomkeerbare verandering. Wezenlijk anders denken, handelen en organiseren. Een verandering, waarbij alles wat vanzelfsprekend is ter discussie komt te staan: “Als je echt wilt veranderen, dan zoek je de verandering in jezelf. En dat vraagt moed, lef en leiderschap.”

Lees het artikel op www.r-evolutie.be