In het onderwijs zijn we gericht op doen: op aanpakken en op actie ondernemen. Er moet immers veel en we willen veel. Alles moet vooral ook snel. De fout die we daarbij vaak maken volgens Arend Ardon in zijn laatste werk, ‘Traag versnellen’, is dat we bij het inzetten van veranderingen of vernieuwingen vooral hollend vooruit willen: met ons hoofd zitten we al in de toekomst. Tegelijkertijd zitten we met ons gedrag nog in het verleden.
Zonder dat we het in de gaten hebben, vallen we vaak terug op onze oude routines en gedragingen. Met de woorden van Ardon: “Hollend naar de toekomst, herhalen we het verleden.”
Zo ontstaat er een kloof tussen dat wat we nastreven, en waartoe we echt in staat zijn, simpelweg omdat we ons geen tijd gunnen voor reflectie. De boodschap van Arend Ardon: wie niet kan vertragen, kan ook niet versnellen.
Tijdens de Nu-Even-Niet-dag op maat nodigen we jullie uit om te vertragen: om een pas op de plaats te maken door nu eens een keer niet bezig te hoeven zijn met de waan van de dag, maar door bezig te zijn met je vak en met wie jij bent in je vak. Het onttrekken aan de waan van de dag vraagt echter om een bewuste keuze: voor je het weet zit je immers weer in de actie, in het aanpakken en in het doen…
De 'Nu-Even-Niet'-dag op maat
Herbezinning
Deze coronatijd heeft de hele wereld (en dus ook het onderwijs) aan alle kanten opgeschud. Voor veel mensen geldt dat deze tijd aanleiding geeft tot herbezinning, zowel in hun persoonlijk als in hun professionele leven.
Wat vind ik nu echt belangrijk? Welke kant wil ik uit? En ook: wat maakt jou nu de professional die je bent? Hoe sta je in je vak en hoe kijk je met elkaar – je collega’s, de beroepsgroep waarin je werkzaam bent- naar dat vak?
Het zijn die vragen die ertoe doen: vragen die je uitnodigen om stil te staan bij datgene waar het jou en/of jouw team nu echt om te doen is, waar je echt van betekenis in wilt zijn.